Γκέι, Τζον

(John Gay, Μπάρνσταπλ 1685 – Λονδίνο 1732). Άγγλος ποιητής και συγγραφέας. Στενός φίλος του Πόουπ και του Σουίφτ, παρουσιάστηκε στη λογοτεχνική σκηνή το 1708 με το ποίημα Κρασί. Στο θέατρο παρουσιάστηκε το 1712 με το έργο Mohocks, φάρσα ελάσσονος αξίας, που το ακολούθησαν οι μέτριες κωμωδίες Η γυναίκα του Μπαθ (1713) και Η εβδομάδα του τσοπάνη (1714). Ο Γ. επιβλήθηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή με την κωμικοτραγική βουκολική φάρσα Πώς το λέτε αυτό; (1715) στην οποία είχε πιθανότατα τη βοήθεια του Πόουπ. Σε αυτή τη σάτιρα εκδηλώνονται για πρώτη φορά τα κύρια χαρακτηριστικά της ικανότητας της παρωδίας και της ευθυμογραφικής διάθεσης του Γ. που είναι δηκτική αλλά και μετρημένη. Αντίθετα, η επόμενη φάρσα, με τίτλο Τρεις ώρες έπειτα από τον γάμο (1717), που έγραψε με τη συνεργασία του Πόουπ και του Αρμπάθνοτ, θεωρείται χοντροκομμένη. Κατόπιν, έγραψε την τραγωδία Οι αιχμάλωτοι (1724), αλλά την απόλυτη επιτυχία και αναγνώριση εξασφάλισε μόνο το 1728 με την παράσταση της Όπερας του Ζητιάνου, της μεγαλύτερης θεατρικής επιτυχίας του 18ου αι. Η περίφημη αυτή όπερα-μπαλάντα που ανεβάστηκε άπειρες φορές έως σήμερα (μεταξύ άλλων και από τον Μπέρτολντ Μπρεχτ το 1928), απλοϊκή και συγκινητική, αποπνέει ακόμα ζωντάνια, φρεσκάδα και πνευματώδη διάθεση. Στο έργο συνδυάζεται η καταγγελία της άθλιας κατάστασης των φτωχών τάξεων του αγγλικού λαού με τη σάτιρα του ιταλικού μελοδράματος. Η τόλμη της όπερας προκάλεσε την απαγόρευση της συνέχειάς της το 1729. Τα τελευταία έργα του Αχιλλέας (1733) και Η θλιμμένη σύζυγος (1733) ανεβάστηκαν στη σκηνή μόνο μετά τον θάνατό του.